ขับต่อไปไม่นาน ไม่ถึง10กิโลก็ถึงที่หมายของเราอำเภอบ่อเกลือครับ
รวมระยะทางจากตัวเมืองน่านถึงอำเภอบ่อเกลือก็ประมาณ133กิโล
แต่ทางเหมือนขับไปปายเลยครับ รวมใช้เวลาประมาณ2ชมกว่าๆ
บ่อเกลือสินเธาว์บนภูเขาที่เดียวในประเทศ
ปัจจุบัน ชาวบ้านยังคงต้มแกลือด้วยวิธีแบบดั้งเดิม (ซึ่งทำมา100กว่าปีแล้ว) โดยจะตักน้ำเกลือจากบ่อส่งผ่านมาตามลำไม้ไผ่สู่บ่อพัก ก่อนจะนำน้ำเกลือมาต้มในกะทะใบบัวขนาดใหญ่เคี่ยวจนน้ำงวดแห้ง ใส่ถุงวางขายกันหน้าบ้าน เกลือเมืองน่านไม่มีไอโอดีนเหมือนเกลือทะเลจึงต้องมีการเติมสารไอโอดีนก่อน ถึงมือผู้บริโภค
ใส่ถุงขายกันเห็นๆ
บริเวณรอบๆครับ
ทริ ปนี้นอกจากโชคดีได้เห็นดอกชมพูภูคาแล้ว ยังได้มีโอกาสเห็นช่วงที่ชาวบ้านเค้าปิดบ่อเพื่อเซ่นไหว้เจ้าพ่อบ่อหลวง ซึ่งจะปิดบ่อทุกวันที่ 18-21 กุมภาของทุกปี
และจะมีพิธีการต่างๆ มีการทรงเจ้าด้วย (ผมได้มีโอกาสไปดูพิธีด้วย แต่ไม่กล้าถ่ายรูปงะ
มีชาวบ้านและพระมาดูการทำพิธีมากมาย
ถนนเล็กๆที่บ้านบ่อหลวง อำเภอบ่อเกลือ
ที่นี่จะเป็นชุมชนที่มีคนมากที่สุดแล้ว
ปั้มน้ำมันแห่งเดียวในบ่อเกลือ
ร้านขายของเล็กๆริมทาง
ถนนที่บ่อเกลือ รูปนี้เป็นช่วงทีชุกชุมที่สุดแล้ว
มี3แยกอยู่ด้านหน้า ซึ่งถ้าเลี้ยวขวาก็ไปภูฟ้า
เลี้ยวซ้ายไปดอยภูแวและน้ำตกสปัน
เดี๋ยวไปต่อกันที่ศูนย์ภูฟ้าที่พระเทพท่านทรงริเริ่มโครงการให้ชาวบ้านชาวเขาแถวนี้เลิกปลูกยาเสพติด มีที่ทำกินปลูกพืขผักผลไม้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น