ภูเข้ จ.น่าน...ยอดเขาสูง บนเทือกหลวงพระบาง

ทุก ครั้งที่ฝนตก ชีพจรที่เท้าฉันจะเต้นระยับ  ด้วยหวังอยากจะแบกเป้เข้าป่า กลิ่นดิน กลิ่นใบไม้ ลอดเข้ามาในโสตประสาท .....ฉันกลับชอบเดินตากฝนในป่า

หนึ่งในป่าที่ฉันได้ไปเดินในหน้าฝน ที่ไม่ยักกะใช่ป่าใต้อย่างที่เคย กลับเป็นดินแดนเหนือค่อนไปติดชายแดนประเทศลาว  ภูเข้  ยอดเขาสูง ที่มียอดสูงสุด ติดอันดับ 5 ของยอดเขาสูงที่สุดในประเทศไทย ด้วยความสูง 2079 ม.รทก.
(แต่ ในวงสนทนาหมู่เพื่อนเดินป่า จะบอกว่า มียอดที่สูงติดอันดับกว่าภูเข้ อยู่ที่ จ.ตาก เผลอๆ จะสูงกว่าดอยหลวงเชียงดาว(อันดับ3)เสียอีก เพราะงั้นภูเข้น่าจะไปอยู่อันดับ 6 )

เช้าถึงตัวเมือง น่าน แวะไปหาอะไรรองท้องกันก่อน ที่ร้านเฮือนฮอม อันเป็นที่ตั้งของ น่านทัวร์ริ่ง ที่มีโต้โผใหญ่ชิ่อ สงกรานต์ หรือที่ใครต่อใครเรียกว่าพี่กานต์  แต่ป๋มเองก็ไม่เคยเจอตัวสักที แม้แต่คราวนี้ก็เช่นกัน  เจ้าตัวติดทริปไปเชียงรุ้ง(หล่ะมั้ง) แต่ป๋มจะไปภูเข้ให้ได้  เอางี้  พี่ไม่ต้องเตรียมไรให้  พวกเราเตรียมกันเอง ป๋มติดต่อคนนำทางเองก็ได้  หารถไปเองก็ได้ แง๊ ๆ ๆ   แต่ถ้าอะไรขาด ป๋มจะไปหยิบของพี่นะ ฮ่า ฮ่า

แวะ กินข้าวเช้า เตรียมเสบียงเสร็จสรรพ  เราก็ไปกันต่อ จุดนัดหมาย รร.ตชด. 100 ปี ศรีสังวาลย์ อยู่ชายแดน อ.บ่อเกลือ ระยะทางร้อยกว่าโล แต่จากอ.เมืองน่าน ผ่านไปทางอ.ปัว เข้าภูคา ระหว่างทางขึ้นไปทาง อช.ดอยภูคา เข้าบ่อเกลือ เป็นถนนขึ้นเขาล้วนๆ ทางแคบ ระหว่างทางเจอฝนปรอยๆอีก  ป๋มเห็นใจพี่ยุทธ คนขับรถเลย ไหนจะอดนอนมาทั้งคืน แล้วจนสายป่านนี้ก็ไม่ได้นอนอีก แต่พี่ยุทธก็ซู๊ดย๋อด เจ๋งทั้งคนทั้งรถเลยเชียว 

ทาง เข้าโรงเรียน ตชด. เป็นทางลูกรัง  โชคดีที่ฝนตกไม่มาก ทางเลยไม่เละนัก  แถมรถตู้พี่ยุทธ ยังเป็น 4WD ก็เลยหายห่วง  ....  สายมากแล้ว ที่เราไปถึงโรงเรียน ซึ่งพี่หมอ เป็นครูสอนที่นี่ด้วย เรียกว่าทำงานพัฒนาสารพัด งานใหญ่เฝ้ารับเสด็จฯ ยันงานเล็ก ดูแลเด็กที่ต้องมากินนอนที่โรงเรียน แล้ววันหยุดแบบนี้ นักเรียนกลับบ้านหมด พี่หมอก็ไปเที่ยวกับเราได้ แถมด้วยลูกหาบอีก 2 คน เป็น"ลัวะ"

เตรียม เสบียง เปลี่ยนเสื้อผ้าชุดลุยเสร็จ เที่ยงแล้วนี่หว่า งั้นข้าวเที่ยงที่ซื้อมา ก็กินมันซะเลยแล้วกัน สุดท้ายยังไม่ทันเดิน ก็โซ้ยข้าวกันซะก่อน แล้วค่อยมาเรียงคิว เอ้ยเรียงแถวถ่ายรูป